| Sunum | …Ve öyle yaptı.
Her akşam sahile gitti, güneş batarken
iskelede dans etti. Hiç umudu kalmamıştı artık,
yerini hayale bırakmıştı.
Babasının ruhuna dans ediyor,
kendisini seyrettiğini hayal ediyordu.
Kararını annesine açıklamıştı. Arkadaşlarına balerin
olacağını söylüyor, hiç kimse ona inanmıyordu.
O kadar çok çalışıyordu ki kendi kendine,
yaralanıyordu sık sık.
Bilekleri burkuluyor, tabanları soyuluyor; düştükçe dizlerini ve dirseklerini incitiyordu.
Hep bir yeri sargılı olurdu.
Bu yüzden okulunda, Parça Pinçik Balerin diyorlardı
ona, kısaca Parpin diyordu arkadaşları. |
|---|
Henüz değerlendirme yok